Gisteravond na de afstandshealing van 2 mei stemden Maxim en ik ons af op de actualiteit van het collectieve proces en toen kwam het volgende door.
Er komt een wrik in beeld, die bezig is om een harde schil open te wrikken, gelijkend op de schil van een walnoot of een vaste, compacte aardelaag. Het is net alsof het een laag is diep in de buik die een harde schil heeft. Niet alleen op persoonlijk niveau, maar ook op collectief niveau. Er is een hardnekkige laag in het collectieve veld waarin de status quo van de perceptie zoals hij nu is, heel onwrikbaar is. De vasthoudendheid in de illusie matrix en de emoties die eronder liggen willen dat die onwrikbare laag blijft, dat de illusie blijft. In de collectiviteit van het veld heerst een grote angst. Een angst voor het onbekende, voorbij die illusie matrix, waardoor men collectief liever in de onvrede van wat men heeft blijft zitten, dan dat er een bereidheid is om in het onbekende te stappen.
In dat collectieve veld, in die harde schil, zit ook een matrix mechanisme wat geïnstalleerd is en gevoed wordt door het elitaire veld. Dat elitaire veld is gecreëerd door zwarte magie, en het heeft zich via deze zwarte magie geïnfiltreerd in het collectieve veld, in die harde schil. Maar voorbij dit collectieve veld is een ander veld, een veld van vrije energie, van liefde, van een collectief dat zich al heeft losgemaakt van de illusie matrix. En vanuit dat vrije veld wordt er gewrikt in die harde schil van dat collectieve veld en van dat elitaire veld. Met ontelbare “liefdes boortjes” wordt er gewrikt in die laag. Die harde laag verzet zich onsuccesvol. De liefde is niet bevattelijk voor angstprogrammeringen. Dat gewrik is al een tijdje aan de gang en neemt steeds meer toe. En door de openingen in de harde schil die er al zijn, zijn er toch ook al steeds meer mensen die uit dat collectieve veld kunnen stappen, en zich aansluiten bij het vrije liefdesveld van de vrije mensen. En wat er gebeurt is dat die schil steeds meer afbrokkelt en loskomt, tot alleen die zwarte elitaire laag in die schil nog overblijft, waardoor die laag zich niet meer kan verstoppen in die collectieve schil, waardoor het zichtbaar wordt voor het collectief. En dan werkt die laag alleen maar averechts, omdat het zo zichtbaar is dat de oogschellen af gaan vallen van de mensen, en collectief de illusie matrix zichtbaar wordt. En collectief mensen hun eigen angsten en pijn onder ogen moeten gaan zien, niet meer genoegen kunnen nemen met de onvrede die ze hebben, en ze wel het onbekende in gaan stappen.
En dan is er een deel van het collectief die toch weer opnieuw een schil opwerpt. Maar dat veld is veel kleiner, het is zo klein dat het niet meer de meerderheid van de mensheid betreft maar een minderheid, waardoor het geen effect meer heeft op het collectieve proces richting het vrije liefdesveld, voorbij de illusie matrix. Voorlopig zijn die boortjes nog steeds aan het wrikken, en geeft dat spanning en die spanning is collectief voelbaar bij de mensen, ook bij de mensen die zich reeds in het vrije veld bevinden, omdat iedereen nog restanten heeft in zijn emotionele veld die nog een neiging hebben zich te verschuilen achter die harde schil. En is het kwestie van accepteren van wat er gaande is, en het met liefde en zachtheid benaderen, zodat de harde schil van die restanten ook op persoonlijk niveau los kunnen komen.
❤️
Liefs,
Karin